Voor het eerst naar de kerk…

Vandaag was het in Nederland kerkproeverij, zelf was ik van plan om een jongen uit mijn klas uit te nodigen, maar doordat er een opdracht van school was moesten er meer kinderen naar de kerk. Vandaag ben ik met uiteindelijk met drie kinderen uit mijn klas naar de kerk gegaan. Vantevoren had ik de dominee snel nog een mail gestuurd met de tekst:

‘Beste dominee,

Ik heb gehoord dat het komende zondag een dag is dat er in de kerk ook mensen die normaal niet naar de kerk gaan bijzonder welkom zijn. Daarom heb ik een paar ex-klasgenoten meegenomen, en ik heb daarom twee vraagjes. Namelijk dat er in de luisterwijzer best moeilijke woorden worden gebruikt, en ik vroeg me af of dat niet iets te moeilijk is voor kinderen die nog nooit eerder in de kerk zijn geweest.

En die kinderen zijn er ook omdat ze graag iemand willen interviewen over wat er zo mooi is aan het geloof. Daarom wil ik u namens hem ook vragen of ze u mogen interviewen na de kerkdienst.

Met vriendelijke groet,

Harmen Messelink’

Toen stuurde hij terug dat er inderdaad moeilijke woorden in voor kwamen, dus dat ik ze beter maar even kon gaan googlen. Dat heb ik maar gedaan.

Toen we de volgende dag nog maar net in de kerk zaten kwamen de vragen al los. “Brengen jullie ook offers?” vroeg de eerste. En toen we een lied hadden gezongen, kwam de vraag:”Moeten we nog lang staan?” En toen er op de beamer een tekst kwam over de zondag van volgende week, de startzondag brandden alle vragen los. Want daar stond dat de dienst tot twee uur zou duren. Terwijl deze dienst duurde tot 11.15 uur. Toen het kinderlied kwam konden de jongens hun lachen niet meer inhouden. Het was het kinderlied waarin deze tekst voor kwam:

Kijk dat is Wim
Die is niet zo slim
Die weet niet dat twee en twee vier is
En daar is Tom
Ook al zo dom
Die denkt dat Amerika hier is
Kijk daar is Jack
Die stottert zo gek
Als-ie met ons wil p-praten
En daar is Leen
Die trekt met z’n been
Die loopt overal in de gaten

Daarna begon de preek en vooraf moest de dominee nog even vertellen, dat ik een mail had gestuurd en dat hij de woorden zo goed mogelijk zal uitleggen. “Maar,” zei hij. “Ik had ook gehoord dat Harmen het gegoocheld had,” Hij zei dus niet gegoogeld. En toen de dienst voorbij was, moesten ze voor school ook nog iemand interviewen. De jongens dachten dat ze mij wel konden interviewen, maar zo makkelijk maakte ik het hun natuurlijk ook weer niet. Toen heb ik nog een interview met de dominee en een andere kerkganger geregeld, en dat wisten ze dus niet. Dat was wel leuk. Ik hoop stiekem dat ze nog een keer komen…